Bogue Profumo - MAAI

Sanat tamamen kişinin içinden geldiği gibi mi yapılmalı, yoksa hedef kitle de düşünülmeli mi? Korunması zor bir denge bu… Hele ki işin içine maddi kaygılar da girince üretkenliğin tamamen bağımsız işlemesi imkânsıza yakın. Konuya nereden baktığım, sitenin sağında yer alan “Blog Hakkında” kısmından belli oluyordur… Bogue Profumo da özgürlüğün uç noktasında, önermenin ilk bölümünden taviz vermeden kafasına göre takılan bağımsız bir marka.

Bogue Profumo, sadece internet üzerinden ve Bologna’daki butik bir parfümeri vasıtasıyla satış yapan İtalyan bir niş parfüm evi. Markanın arkasındaki isim Antonio Gardoni, aynı zamanda yetenekli bir mimar. Son zamanlarda ilgi odağı olmaya başlayan “doğal parfüm” metodunu benimseyen Antonio, ışığın doğal esansların saflığını etkilediğini düşündüğünden geceleri çalışıyor. Tamamen kendi isteği doğrultusunda en ufak satış kaygısı olmayan dahi adam, kimi zaman da bulduğu 1950’li yıllardan kalma bir hammaddeyle eski usul parfüm yapma tekniklerini birleştirerek harikalar yaratıyor.

Antonio kafasına estikçe parfüm yapan eserekli biri… Tasarımlarının hiçbiri normal değil… Bir kez tükendi mi, aynı parfümden bir daha bulmak da mümkün değil. O yüzden herhangi bir Bogue Profumo parfümünü deneme şansına erişip de beğenirseniz, stok yapın!

Bogue Profumo’nun son tasarımı MAAI, karanlık bir parfüm. Üçleme seri derinliğinde fazları olan, bir şeyler anlatan kompozisyon… Hem siyah hem beyaz, hem kirli hem de temiz kokan bir parfüm… Kedi misali sahibini seçiyor. O yüzden cinsiyet ayrımı yapamıyorum. Yakıştıran erkek de kullanır, kadın da… Tabi MAAI onu sevdiyse…

Antonio Gardoni

Aldehitler ve yeşilliklerin hâkim olduğu diyarlarda başlıyor hikâye. Bol aldehitle açılan Chanel parfümlerine saygı duruşunda bulunuyor MAAI. Deyim yerindeyse şoka uğratan, sert bir başlangıcı var parfümün. Sev ya da nefret et hadisesinin tam karşılığı!

Kısa süre içinde aldehit ve yeşillikler etkisini kaybediyor. Sonrası hayvansal hissiyatın baskın olduğu karanlık zamanlar… Ters köşe yaparak ilerliyor parfüm. Ne öncesini tanıyor ne de sonrasında ne olacağı belli... MAAI’nin civet’ten gelen tüm hayvansal tarafı bu safhada hissediliyor.

Ortalarda hissedilen bir sümbülteber var ki, karanlık güçlerin evlilik töreninde giyilen beyaz gelinlik misali, günahkâr bir topluluğun masum tarafını simgeliyor. Karanfil var, sanki biraz bal var… Her seferinde takdir ediyorum bu parfümü. Bu kadar alakasız notalardan nasıl böylesine bir kompozisyon yaratmış Antonio Gardoni, anlamaya çalışıyorum…

Sonlara doğru sabunsu bir miskle, beşinci günün şafağında gelen aydınlık beliriyor. Savaş kazanılmış mı kaybedilmiş mi belli değil… Canlılar çekilmiş, çiçekler solmuş, geriye meydana atılan karanfiller kalmış… Tertemiz bir hal alıp tenden ayrılıyor parfüm.

Antonio Gardoni’nin zerre kadar satış kaygısı yok. Ne günümüz parfüm trendleri ne de büyük markaların başının belası IFRA standartları umurunda değil… Parfümörün tarzını 70’li ve 80’li yılların Guerlain - Chanel ekolüne yakın görüyorum. Roja Dove ya da Grossmith’in yaptığı gibi kült parfümleri kaliteli içeriklerle yeniden yorumlamak yerine, kendine has özgün parfümler yapıyor Antonio.

MAAI’yi kokladığımda gizli geçitlerden geçerek ulaşılan yeraltı bir topluluğun toplantısı canlanıyor gözümde. Günlük kullanıma uygun bir parfüm değil… Gizemli ve karanlık olmak istendiğinde kullanılması gereken bir kompozisyon… Benim için de kullanmasam bile ara sıra koklamak için koleksiyonumda bulunmasını istediğim bir sanat eseri. Kalıcılık ve fark edilirliği üst düzey… Dedim ya IFRA falan umurunda değil Antonio’nun. Basmış hammaddenin en güçlüsünü!

Bıraksalar MAAI hakkında yazacağım şey var… Deli sanmayın diye tutuyorum kendimi. Zaman içinde parfüm hakkında o kadar yanlı düşünmeye başladım ki, kullandığım günler etrafımdakilerin yorumlarını sordum… Kimi çok beğendi, kimi hiç beğenmedi… Kimi de eskilerden bir şeyler çağrıştırıyor dedi, rengini belli etmedi. Risk almaksa olay, MAAI sonuna kadar riskli bir tasarım. 

MAAI, bilindik parfümlerle ilişkisini tamamen koparmış insanın kullanacağı bir sanat eseri. Kullanıp da gözleri kapayınca hikâyeler anlatan, yolculuğa çıkaran kelimeleri olmayan bir kitap… Dâhilik ve delilik arasındaki sınır misali bir kompozisyon… Bu dünyadan değil… Normal de değil…