L`Artisan Parfumeur - Bois Farine

- Burası bir şey kokuyor… Yiyecek bir şey…
- Parfümüm olabilir mi?
- Yok canım parfüm böyle mi kokar?

Gourmand parfümleri kullandığımda benzer diyalogları sık sık yaşıyorum. Alışılageldik parfümlerden farklı, tatlı gibi koktukları için, genellikle kokunun birinden gelmediği düşünülüyor. Alıştıracağız elbet… Yoksa niye yazıp çiziyoruz bu kadar?

L`Artisan Parfumeur 1970’li yıllarda kurulmuş, bilinen en eski niş parfüm evlerinden biri. Taviz vermeyen tarzları ve kalite anlayışları ile en sevdiğim markalar arasında yer alıyor. Serinin büyük çoğunluğu yoğun ve kalıcı parfüm trendinden uzak bir çizgide olduğu için, son yıllarda eski konumunu korumakta zorlansa da, benim için ne yapsa denenecek listesinde olan bir marka L`Artisan Parfumeur.

L`Artisan şu ana kadar Olivia Giacobetti, Jean-Claude Ellena, Michel Almairac ve Bertrand Duchaufour gibi parfüm dünyasına yön veren isimlerle çalışmış Fransa kökenli bir parfüm evi. Özellikle Olivia’nın marka için yaptığı parfümler eşi benzeri olmayan, halen taklit edilmeye çalışılan özgün kompozisyonlar. Her ne kadar parfümlerinin büyük bir kısmı kalıcılık kriterlerimin altında kalsa da, serinin beğenmediğim kokusu yok desem yeridir.

Hermès’in baş tasarımcısı Jean-Claude Ellena’nın elinden çıkan şu ana kadar en beğendiğim parfüm Bois Farine. Ortamlarda pek adı geçmese de zamanının ötesinde, özgün bir yapıt. Yine serbest takılmış Jean-Claude…

Bois Farine’in açılışı pek tarif edilecek gibi değil. Iris ve odunsu notalar hissediliyor. Ya da boşverin… Yer fıstığı kokuyor! Bois Farine net olarak kabuklu yer fıstığı kokusu. 

Küçükken sarı ve mavi renkler karıştığında yeşil rengin elde edilmesini uzun süre anlayamamış ve kabullenememiştim. Jean-Claude Ellena’nın da sandal ağacı, iris ve odunsuları karıştırıp nasıl yer fıstığı kokusu elde ettiğini anlayabilmiş değilim. Bu adam var ya dalga geçiyor resmen!

Niş parfüm hadisesine biraz dalınca; özgün, dolayısıyla ilginç işlerin peşine düşüyor insan. Bu noktada Bois Farine; koku haznesini (ben uydurdum) genişleten, dâhilik ve delilik arasında gidip gelen bir sanat eseri. Ambre Narguile ile elmalı pasta kokusu yapan adam bu sefer kalkmış yer fıstığı kokusu yapmış… Jean-Claude Ellena benim için Hermès - Terre d’Hermès, Cartier - Declaration ya da Frédéric Malle - Bigarade Concentree falan değil. Bana göre Jean-Claude Ellena = Bois Farine.

Parfümün başı, sonu ve ortası yer fıstığı. Her iki cinsiyet de rahatlıkla kullanabilir. İlla bilindik notalarla tanımlamak gerekiyorsa, kremsi bir sandal ağacı parfümü Bois Farine. Eau de Peanut… Mutlu ediyor kokusu. Daha ne olsun? Fıstık gibi parfüm!

Bois Farine benzerine rastlanabilecek bir parfüm değil. Hatta belli bir kesim için parfüm bile değil... Designer tafyada yakınından geçen koku yok. Niş tayfada ise Parfumerie Generale - Praline de Santal, Bois Farine’i andırıyor. Praline de Santal için, Bois Farine’in fındıklı hali denebilir. Sandal ağacı kullanımları oldukça benzer.

Sıkayım da karşı cinsi etkilesin tayfasından değil Bois Farine. Parfümü kendi doyumu için kullanan birinin imza kokusu olabilecek nitelikte, bencil insan parfümü... Zaten pek de koktuğu söylenemez. Performans almak isteniyorsa oldukça yoğun sıkılmalı ve gün içinde tazelenmeli. Umurumda değil… Keyif parfümü yapmış L`Artisan Parfumeur. Çikolatasız Snickers yapmış!